Referentie van Maria (52)

Het zou nooit meer iets worden met mij, dat wist ik zeker. Al helemaal niet meer nu ik ook nog eens boven de 50 ben, veel te dik, te lang uit het arbeidsproces en na een paar reguliere én talloze alternatieve therapieën was overduidelijk dat ik nu eenmaal niet te behandelen ben, enz. Van mij hoefde het niet meer. 

Tot er brand uitbrak in een woning in het pand waar ik woon. Ik kon mijn appartement niet uit door de ondoordringbaar dikke kolom zwarte rook in het trappenhuis. Ik wist niet of ik het zou overleven (de brandweer was er nog niet), keek nog eens rond in mijn woonkamer, en dacht, ik wil verd*mme WEL leven, ik wil WEL iets maken van mijn leven, ik wil mezelf nog WEL een kans geven! 

Een paar dagen na de brand, zat ik huilend bij de praktijkondersteuner GGZ van de huisarts. Hij wees me op een onderzoek naar PTSS bij Psychotherapy & Movement en gelukkig kon ik snel terecht. Ik had een intakegesprek bij Mellony en Paula, deed een paar testen bij de vriendelijke Luciano, waaruit bleek dat mijn scores hoog genoeg waren om in aanmerking te komen voor een behandeltraject. Mét alle angsten en reserves, zag ik er naar uit om te beginnen. 
Maar ja… de loting binnen het ptss-behandelonderzoek wees mij de wachtlijst toe, wat dus leidde tot: zie je nou wel dat het mij toch altijd tegenzit, ik verdien natuurlijk niet een keer snelle hulp, ik ben nu eenmaal waardeloos, en nog meer van de mij zo bekende negatieve mezelf onderuithalende gedachten.
Had ik toen maar geweten wat ik nu weet… want het werd maatwerk; het is een therapie geworden die helemaal en alleen op mij(n trauma’s) gericht is. Paula de Jong bleek al snel erg doortastend en in de eerste emdr-sessie bleek dat de ervaring van me totaal alleen, verloren en hopeloos voelen (tijdens de brand) de trigger was voor nog veel meer jeugdherinneringen die ik zorgvuldig weggestopt had en die nu weer wakker waren geworden. 

Paula de Jong is voor mij de eerste therapeut die het aandurft de pijnlijkste diepste diepte met mij in te gaan om aan te kijken wat er gebeurd is en hoe ik me gevoeld heb. Soms werken we met emdr, soms met rescripting of een combinatie. Omdat het nu dus maatwerk is, kunnen we ook werken aan mijn persoonlijkheid – zo ben ik me er nog maar pas van bewust dat ook ik rechten heb en me uit mag spreken, dat straf niet vanzelfsprekend is en dat ik ‘de volwassene’ ben die niet meer totaal overspoeld hoeft te worden door ‘het gekwetste kind’ in mij. 

Voor mij voelt het of Paula met mij samenwerkt. Ik doe het wel zelf natuurlijk (zij lost helemaal niets voor mij op) maar ik hoef het niet alleen te doen; zij staat naast me als ik dat wil. En zij gaat door, daar waar eerdere therapeuten te lief waren, misschien zelf te bang waren voor de pijnlijke herinneringen, of ik kletste mezelf er gewoon uit. 
Regelmatig vind ik het niet te doen, wil ik niet kijken, durf ik niet te kijken. Paula verstaat de kunst niet mee te gaan in al mijn ‘maars’. Ze is echter nooit dwingend. Ze geeft me het vertrouwen dat het goed is ‘terug’ te gaan naar de meest pijnlijke momenten en dat zij professioneel genoeg is om aan te kunnen wat er ook naar boven komt, wat ik ook te vertellen heb. 

Ik ben er nog niet, maar ik merk dat er van binnen iets aan het schuiven is. Er verandert iets in me en het lijkt wel of ik door herinneringen toe te voegen aan mijn verleden (dmv rescripting), in het hier en nu steviger word, levenslustiger ook, creatiever en soms ben ik zelfs ontspannen. 

Maria (52)